Reisverslag 2012

Donderdag 11 oktober
Na een lange voorbereiding was het dan eindelijk zover: we gaan naar Roemenië!! Om 7 uur moesten we aanwezig zijn om om 8 uur te vertrekken. Allemaal hadden we er zin in, maar we waren toch een beetje zenuwachtig. Sommigen moesten even afscheid nemen van familie en vrienden en nog een traantje laten. Na de opening in Elim door Martin konden we gaan. De bus was er eindelijk, dus de koffers konden ingeladen worden. Daarna allemaal instappen en gaan. Maar de bus had nog geen 20 achteruit gereden of hij zat al tegen een auto aan. De schade viel gelukkig mee en we konden gaan. De buschauffeur stopte net voor de grens met Duitsland voor de 1ste wissel. Daarna was het de grens over richting Oostenrijk.

Vrijdag 12 oktober
De dag begint om 00:00, dus vanaf daar beginnen we met ons verslag. Het is stil in de bus. Iedereen slaapt. Maar wacht eens even, daar achterin zien we wat bewegen! Het zijn de jongvolwassenen, die hun draai niet kunnen vinden in de bus. We zien Gertjan; bagagerek in en er weer uit. We zien op de grond achterin allemaal hoopjes mens. Want ja, de grond is natuurlijk een stuk zachter dan de stoelen. Groot gelijk Rianca, Rosalie, Janick, Carmen en Arjan B.! Verder gebeurde er niet veel bijzonders. Om 01:15 vond er een chauffeurswissel plaats en ’s nachts om half drie hebben we nog even een parkeerplaats in Duitsland onveilig gemaakt en onze behoeften achter gelaten. Dan maar weer proberen te slapen… Terwijl dat ook al niet mee valt met al die wegen. Behalve voor de echte slaapkoppen, we zullen maar geen namen noemen, want dat is een beetje zielig voor Kevin en Marit. Dan maar de busreis niks doen of eten of zingen; natuurlijk door Rosalie, Pauline, Anita, Wendy, Rolinda, Alice, Arjan, Kevin, Rijndert, Mirjam en Rianca. Sorry als we iemand vergeten. Met nog wat tussenstopjes haalden we de dag wel en kwamen we ’s avonds aan bij Julia’s Home (zie foto), het kindertehuis in Oradea, net over de grens van Roemenië. Daarna nog even lekker bij McDonalds gegeten om daarna lekker te gaan slapen in een normaal bed.

Zaterdag 13 oktober
’s Morgens om half 8 aan tafel. 7 uur eruit, alles in een halfuur??? Iedereen had super lekker geslapen en we hadden een lekker ontbijt (zie foto). Tussen 09:00 en 09:30 vertrokken we weer van Julia’s Home, met veel duffe hoofden. Onderweg hadden we nog een paar tussenstops. Om 16:00 kwamen we aan in Dumbravioara (alias Saromberke). We werden hartelijk ontvangen en na het opnoemen van de gastgezinnen mochten we naar ons gasthuis. Bijna iedereen heeft een computer, TV en/of WiFi in het gastgezin, dus iedereen was natuurlijk superblij daarmee. Om 7 uur moesten we weer in het Elimhuis zijn. Daar hebben we nog wat gezongen en dagsluiting gehouden. Daarna kon iedereen weer naar het gastgezin toe om de eerste nacht daar door te brengen. Zzzzzzz…..

Zondag 14 oktober
Het is zondagmorgen 9 uur. Iedereen kleedt zich aan. Om naar de kerk te gaanHet was een aparte belevenis daar. De mannen & vrouwen gescheiden van elkaar. Dominee Burggraaf vertaalde de preek, omdat het niet op onze taal leek. Om 12 uur was de dienst klaar. En was in de gastgezinnen het eten weer gaar. Met een grote groep jongeren om half 5 zongen wij onze longen uit het lijf. Gods naam groot maken in verschillende talen. Dat deden we die week al meerdere malen. We sloten die dag af door middel van het groot maken van de Heere, waarna we weer naar de gezinnen terug keerden.

Maandag 15 oktober
’s Morgens moesten we vroeg uit bed. De wekker moest daarvoor worden gezet. Met slaperige oogjes kwamen we het Elimhuis binnen om eerst de dag met elkaar te beginnen. Die dag gingen we naar een zoutmeer en zoutmijn en daarna naar een marktplein een verrassing kopen voor de mensen thuis. Daarna gingen we weer richting huis. Daar stond het eten klaar. Aanschuiven en eten maar. Na het eten deden we nog een spel. Dat was ons het dagje wel!

Dinsdag 16 oktober
Vanmorgen moesten we om half 9 bij het Elimhuis zijn. Om 9 uur was dan ook iedereen aanwezig. De Roemenen moesten naar school (ghehe) en dus was het een dagje met alleen Nederlanders. We begonnen in het Elimhuis met zingen, bidden en bijbel gedeelte. Daarna gingen we naar een ieniemieniemuseum van dominee Porkolab. Daarin lagen allemaal oude Hongaarse/Roemeense spullen, onder andere uit de oorlog. Toen we dat bekeken hadden gingen we door naar 2 basisscholen. Daar deelden we chocoladerepen en 2 pennen per persoontje uit. De kinderen waren allemaal heel blij en schenen de chocola erg lekker te vinden want ze begonnen gelijk te eten als een malle. Toen we op de scholen klaar waren liepen we door naar de begraafplaats waar een nieuwe aula gebouwd was. Onderweg kwamen we oude verschoten ‘huisjes’ tegen waar de mensen in leven. Als het regende was je niet zeker van een droog bed, want overal zaten gaten en scheuren etc. in. De aula was wel heel mooi. Een ruime zaal voor de plechtigheid voor de begrafenis met nog een kamertje achter. Op de begraafplaats stond het erg vol. Er waren zelfs al graven voor mensen die nog leven. Dan stond er op de steen een tekst en alles erop en eraan, alleen moest nog de datum van het overlijden erop gezet worden en dan was hij klaar. Ik vond het wel vreemd, ik heb nog nooit iemand gesproken die dat deed. Nadat we uitgekeken waren gingen we door naar een kasteel van een vroegere graaf en gravin. Nu is het een landbouw school (waar ook meiden op zitten ) en er zit een huisarts, tandarts en een apotheek. Ook hadden ze een wc, maar dan wel een vieze zonder WC papier. Toch hebben we die WC opgelucht verlaten en dat was wel zo prettig. Op het plein van gras werd er druk gevoetbald. De Wekeromse boys tegen de Roemeense studenten. Tot onze grote schaamte won onze tegenpartij met 2-0. Maar daar hadden ze wel 15 man voor nodig terwijl Wekerom met 8 man voetbalde. Naast het kasteel was er een meertje met overheerlijke schommelstoelen etc. waar we goed gebruik van hebben gemaakt. De zon scheen heerlijk, en denkend aan het koude kikkerlandje waar het op dat moment regende zaten we perfect!:)
Tussen de middag gingen we in het gastgezin eten en als je dat op had kon je weer terug naar het Elimhuis. Daar gingen we voetballen; heel gezellig en maar een paar blessures! Roemenië en een paar meiden gingen tegen Wekerom. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat Wekerom won. Dat lijkt me vrij duidelijk. Het avond eten gebeurde ook weer in het gastgezin en om 9 uur was iedereen weer terug bij het Elimhuis want toen begon het echte voetbal: Roemenië vs Nederland. Het werd 4-1 voor Nederland. Dat was dus feestje bouwen (en de Roemenen waren uitgebreid zakdoeken voor de tranen aan het inslaan). Nu is het feestje voorbij en it’s time to sleep (:.

Woensdag 17 oktober
Vanmorgen moesten we om half negen bij het Elimhuis zijn. Dat vonden we niet zo fijn. We moesten erg vroeg uit bed. En daar gingen we met ons lunch pakket. Eerst bezochten we de kerk. Dat was veel voetwerk. Daarna liepen we naar de bibliotheek, dat wilden we al de hele week. Toen zijn we met de bus naar de dierentuin gegaan. Alle apen zaten aan een banaan. Sommigen voelden zich daar erg thuis, want er was zelfs een muis. Paarden liepen er los. Sommige zaten vast zoals de vos. Toen gingen we weer naar de bus. Dat was een hele klus. Het was weer een erg eind lopen, maar gelukkig zaten de meeste schoenen als gegoten. Dus toen konden we nog wel even naar de stad, want we kregen patat. We gingen terug. Met een grote rugzak op de rug.

Donderdag 18 oktober
Hey hallo thuisblijvers! Hier Anita en Alice. We maken even een verslagje over de afscheidsdag:( Het viel ons zeer zwaar. Na een prachtige week is er (helaas) ook weer tijd om afscheid te nemen. Dan kun je natuurlijk heel nuchter zeggen; ‘er is een tijd van komen en gaan’, maar die vlieger ging bij ons niet op. Dit ging ons puur aan het hart! We moesten om 9.00 uur met onze koffers en tassen bij het ‘Elimhuis’ zijn. Natuurlijk waren er weinig die er op tijd waren, maar we waren ook in Roemenië he:P De tassen moesten weer helemaal volgens een strategisch plan ingepakt worden.. 1 tas voor thuis, 1 tas voor in de bus en 1 voor de overnachting. Jullie snappen natuurlijk wel dat dat heel vermoeiend is voor ons en wij dus vermoeid op reis gingen. Om 10.00 uur gingen we de de dag beginnen. Daarna hadden we tot 12.00 uur de tijd om wat rond te lopen of wat met je gastgezin te doen. De meesten gingen een rondje lopen in Saromberke om afscheid te nemen van de mooie plaats en de lokale bevolking. Om 12.00 uur gingen we eten in het cultuurhuus (die hebben zij wel:P) met enkelen van ons gastgezin. Daar aten we ons laatste eten en kregen onze uitzwaaisoep. We kregen eerst vette kippensoep, wat wel heerlijk smaakte. En aardappels met heerlijke worst! Arjan Blank vond ze zo lekker dat hij ze van alle borden jatte en er uiteindelijk 5 op zijn bord had liggen. Maar de laatste lustte hij niet meer. Uiteindelijk moesten we toch echt afscheid nemen. Hier en daar viel een traantje en een kusje. Uiteindelijk kregen we toch iedereen in de bus en hoefden we geen 10% achter te laten. Er waren zelfs Roemenen die met ons mee wilden, maar uiteindelijk een paar steden verderop toch uitgestapt zijn. Helaas voor ons en hun. De lange reis was begonnen. De TOURINGCARchauffeurs (ze zijn echt geen BUSchauffeurs vinden ze) hadden aan het begin van de week een vis gevangen meenden ze van ongeveer 1 meter 20. Ze zijn er zelfs mee op de foto geweest en hebben die aan iedereen laten zien. Aan het begin van onze reis moesten ze wat bekennen. Die vis hadden ze niet gevangen, maar er alleen maar mee op de foto geweest. Zo kom je er maar weer achter dat niet iedereen te vertrouwen is. Maar het zijn beste bus.. eh touringcarchauffeurs, ze hebben ons veilig vervoerd als kostbare juwelen. In de bus werden nog wat verhaaltjes, wist-je-datjes en ja-ikken (zie site) voorgedragen. Al met al was het een gezellige BENDE in de bus. We hopen op een geweldig onthaal in Wekerom! Veel liefs en met vriendelijke groeten Arjan en Kevin. (Wij zijn ook grapjassen want wij hebben het getypt en niet hun)

Vrijdag 19 oktober
Het laatste hele dagje is aangebroken. Die begint in de bus. Op een aantal na probeert iedereen te slapen, wat niet iedereen lukt door het kabaal. Na een tussenstop kwamen we ‘s morgens om ongeveer 7 uur aan bij het hotel in Perling, Duitsland. Daar kregen we eerst een ontbijt voorgeschoteld. Lekkere broodjes, verse sinaasappelsap, gekookte eieren en nog veel meer. Nadat we verzadigd waren, kropen we allemaal rond 9 uur ons bed in om wat te slapen, wat niet iedereen lukte :p. Rond de middag kwamen de eersten en om een uurtje of 6 de laatsten. Ondertussen gingen een paar een balletje trappen, anderen gingen een rondje lopen. Ook de laptop voor Facebook was erg populair .
Ongeveer 7 uur gingen we eten. Als voorgerecht kregen we soep. Daarna wat groenten op een bordje en als hoofdgerecht konden we kiezen uit een zigeunerschnitzel of een wienerschnitzel met frietjes. Dat smaakte allemaal voortreffelijk.
Ongeveer 9 uur vertrokken we richting Wekerom. Met nog ongeveer 10 uur voor de boeg gingen we maar weer slapen. Langzaam werd het stil…

Zaterdag 20 oktober
Het laatste dagje!! Die begon rustig. Toen onderstaande om half 5 wakker werk, kon hij ongeveer een speld horen vallen. Op een enkele na sliep iedereen. Iedereen droomde natuurlijk hoe de thuiskomst zou verlopen. Maar hoe dichter we bij huis kwamen, hoe meer er wakker werden en hoe onrustiger iedereen werd. Een paar konden zelfs niet wachten tot ze hun huis zagen! Om 7 uur kwamen we dan eindelijk bij de kerk aan. Een paar vroege vogels stonden ons op te wachten. Ondertussen had de bakker lekkere broodjes en croissantjes gebracht. Die hebben we in Elim lekker opgepeuzeld. Na de sluiting en bedankwoordjes zocht iedereen zijn of haar koffers op en ging naar huis om lekker te slapen en zijn of haar verhaal te vertellen.